1. Plany urodzinowe

Intensywnie niebieskie tęczówki z uwagą ilustrowały własne odbicie. Młoda dziewczyna, która właśnie stała przed lustrem, krytycznym wzrokiem przyglądała się swojej fryzurze.  W końcu z westchnieniem stwierdziła, że nic  więcej nie zrobi i zeszła do kuchni. Tam zajęła się przygotowywaniem śniadania.  Wkrótce po pomieszczeniu rozniósł się przyjemny zapach kawy i smażonej jajecznicy.

― Tato! ― zawołała. ― Śniadanie gotowe! Chodź, bo wystygnie!

― Już idę Jas!

Po chwili słychać było kroki i do kuchni wszedł wysoki mężczyzna. Uśmiech rozświetlił jego twarz, a w kącikach orzechowych oczu pojawiły się drobne zmarszczki.

― Jesteś najlepszą córką na świecie ― odezwał się.

― Tak i nigdy o tym nie zapominaj. Kawy?

― Poproszę.

 Po śniadaniu ojciec Jasmine - William Mystery pojechał do pracy, a dziewczyna do szkoły. Gdy tylko dotarła na miejsce, zobaczyła swoje dwie najlepsze przyjaciółki: Elizabeth Red i Meggan Philips.

Pierwsza była to rudowłosa dziewczyna o zielonych oczach. Dziewczyna bardzo energiczna, żywiołowa z rozbrajającym uśmiechem, dla niej nie istniały przeszkody do niepokonania. Druga to granatowo oka nastolatka. Ma brązowe, kręcone włosy i miłe usposobienie. Zawsze jest pomocna, przyjacielska i uwielbia czytać książki. Obie dziewczyny podbiegły do Jasmine z uśmiechem na ustach.

― Cześć Jas.

― Hej Lis, Meg. Co u was?

― Dzwonił do mnie Tom ― powiedziała Elizabeth.

― Naprawdę? ― ucieszyła się Jas, jednak po chwili spoważniała. Lisa spojrzała na nią z niezdecydowaniem.

― No, nie wiem… ― wahała się.

― Przecież ci się podoba ― stwierdziła zbita z tropu Jasmine. 

            Elizabeth tylko wzruszyła ramionami.

― O co chodzi Lis? Co się stało? ― dopytywała się Meggan.

― Nic. Wolałabym o tym nie mówić ― odpowiedziała rudowłosa.

― W porządku ― zgodziła się Meg.

― Idziesz na historię Jas? ― spytała Elizabeth, próbując zmienić temat.

― Tak, tak ― przytaknęła.

― To do zobaczenia później. Ja lecę na biologię ― powiedziała Meggan.

Po historii Jasmine miała jeszcze angielski i trygonometrię, a gdy tylko skończyła się trzecia lekcja Jas skierowała się w stronę stołówki szkolnej.

― Jasmine! ― usłyszała dziewczyna, obróciła się i zobaczyła jasnowłosego chłopaka. To był Tom.

― Cześć ― przywitała się Jas.

― Hej. Słuchaj, czy Lisa mówiła ci, że…

― Tak ― przytaknęła, domyślając się co chce powiedzieć jej rozmówca.

 ― Nie wiesz może… mówiła ci dlaczego…

― Przykro mi, ale nie wiem. ― Jasmine znów wiedziała, o co chce zapytać Tom.

Miała świetną intuicję, ale nawet bez niej wiele rzeczy było jasnych. Tomowi, po prostu podobała się Elizabeth.

― Och… No tak. Dzięki Jas ― powiedział spoglądając dziewczynie prosto w oczy.

― Spróbuje z nią pogadać, ale…

― Rozumiem. Po prostu nie mam u niej szans ― stwierdził Tom, uśmiechając się smutno.

― Może zmieni zdanie.

― Jasne ― powiedział, ale było widać, że wcale w to nie wierzy.

― Cześć Jasmine.

― Cześć ― odpowiedziała dziewczyna i patrzyła jak Tom odchodzi.

W stołówce przy stoliku tradycyjnie siedziała cała paczka Jasmine. Byli tam Elizabeth, Meggan, jej brat bliźniak Mark oraz jego była dziewczyna Lilian, z którą mimo zerwania jest w dobrych kontaktach. Siedzieli tam też kumple Marka: Jack i Nathan. Wszyscy rozmawiali, jedli i śmiali się. Jas dołączyła do nich i usiadła między Lily a Jackiem.

Chłopak uśmiechnął się do Jasmine, a ona odpowiedziała mu tym samym. Było jasne, że ten ciemnowłosy chłopak o zielonych tęczówkach nie jest jej obojętny. To tylko przyjaciel ― zwykła mówić, gdy Lisa ją o to pytała. Zarówno Lily jak i Meg nie miały tak dociekliwego charakteru, jak rudowłosa dziewczyna.

― W sobotę są twoje urodziny ― zaczęła Lisa. ― Co planujesz?

― Nic specjalnego ― wzruszyła ramionami Jas.

Ostatni pokłóciła się z ojcem, który w dniu jej osiemnastych urodzin będzie kilkaset kilometrów od niej.

William Mystery bardzo kochał swoją jedynaczkę, ale był zapracowanym człowiekiem. Chciał, aby jego córce niczego nie brakowało. Starał radzić sobie z jej wychowaniem, zwłaszcza że Jasmine nie miała matki. Spędzał z córką każdą wolną chwilę i zostawienie jej w dniu urodzin wcale nie było dla niego łatwe. Gdyby tylko nie musiał podpisać bardzo ważnego kontraktu…

 ― Słuchasz mnie Jasmine? ― denerwowała się Elizabeth.

― Tak, tak.

― To odpowiedz.

― Ale na co?

― Jednak nie słuchałaś! ― oskarżyła ją Lisa.

― No dobra. Nie słuchałam. Możesz powtórzyć pytanie?

― Proszę bardzo. Pytałam, czy chciałabyś przyjść do mnie w sobotę.

― A co? Planujesz urządzić mi przyjęcie urodzinowe? ― spytała zaskoczona Jas.

― Może? ― uśmiechnęła się Lisa.

― Ale…

― Nie ma żadnego ,,ale’’. Są twoje urodziny, a skoro ty nic nie planujesz… ― wtrąciła się Meggan.

― Powinnaś się zabawić ― dodał Mark.

― To twoja osiemnastka ― dorzuciła Lily.

― Nie możesz siedzieć w domu ― zgodził się z resztą Nathan.

― Będzie fajnie ― powiedział Jack, serwując niezdecydowanej Jasmine przepiękny uśmiech.

― To nic wielkiego ― uspokajała Elizabeth. ― Tylko nasz paczka. Moja mama upiecze tort. Posiedzimy, pobawimy się i uczcimy twoje urodziny.

― Osiemnaście lat kończy się tylko raz ― powiedziała Lily.

― Tak, ty już swoje skończyłaś ― mruknęła Jas.

― W sobotę dołączysz do mnie i do Lily ― zaśmiała się Lisa. 

Lilian posłała rudowłosej ostrzegawcze spojrzenie, ale Jasmine była zbyt zajęta myśleniem o swoim przyjęciu, by to zauważyć.